Next year it will be a hundred years ago that WWI started… And everybody seems to be getting ready for some event, action, expo to refresh our memories… But also to remember those that lost their lives or were wounded now that there are hardly any veterans left to tell us how it was…
The Culture Market had its own corner of 1914…
….
Volgend jaar is het honderd jaar geleden dat de eerste WO begon… En velen schijnen zich voor te bereiden voor een evenement, een actie, een tentoonstelling om ons geheugen op te frissen… Maar ook om de slachtoffers te herdenken nu dat er (bijna?) geen veteranen meer zijn om ons te vertellen hoe het was…
Ook de Cultuurmarkt had een 1914 hoekje…
…
…
…
…
…
Nil's... 
Je hoeft je niet te verontschuldigen, Nil, het was eerder een beetje flauw van mij om zo’n korzelige opmerking te maken.
Hart. groet,
Ed
😀
Het moet een hel geweest zijn, daar in die loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Aanbevolen Literatuur in dit verband natuurlijk Erich Maria Lamarques Im Westen nichts Neues, maar toch ook het controversiële In Stahlgewittern van Erns Jünger.
Is een oorlog niet altijd een hel, Ed? En toch zijn er nog altijd mensen die alles met de wapens willen oplossen…
Ik heb niet beweerd dat andere oorlogen een stuk gezelliger waren…
Dat heb ik ook niet verondersteld – sorry als het zo overkwam 🙂
Ik heb ‘n paar uur geleden toch nog de reportage van de BBC uitgekeken (de eerste keer heb ik het moeten afzetten wegens te gruwelijk) die zaterdag op de Belgische TV was over een brandbom dat op een school vol met kinderen in Syrie werd gedropt en de daaropvolgende taferelen in een ziekenhuis zonder middelen om meer te doen dan het minimum aan eerste hulp… Dat gaat elk voorstellingsvermogen te boven… Ik ben er nog niet goed van. Misschien vandaar dat ik wat ‘bijtend’ overkwam…
pracht serie… om over na te denken…
fijne Zondagavond,
Vincent
Bedankt Vincent 🙂
En welkom in mijn fotohoekje!
Like old times !! I love this B&W very much, Nil.
Thanks a lot Carlos 🙂
Laten we niet vergeten dat België bijzonder zwaar getroffen is door WW1 (Nederland nauwelijks, al moest vooral Zuid-Nederland veel vluchtelingen opvangen en dat ging vaak niet van harte). Dus het is logisch om dat te herdenken, al zijn die oude verschrikkingen nauwelijks in moderne foto’s weer te geven – zelfs niet in zwart-wit.
De spulletjes die voor een soldaat van levensbelang waren (of zijn enige troost zoals een pijp met wat tabak in een blikken doosje) zeggen ons nu zo weinig meer, maar dat kun jij niet helpen: je hebt er mooie “stillevens” van gemaakt.
De meest sprekende foto vind ik die van de carbidlamp(?) aan dat ouderwetse rechte stuur van een dienstfiets (zelfs het merk komt mij bekend voor): stel je voor dat je daarop als koerier de post over modderige landweggetjes naar een ingegraven bataljon moest brengen met het gevoel dat je elk moment door een verdwaalde kogel getroffen kon worden…
De mannen denk ik maar weg: er waren voornamelijk doden…
Bedankt voor jouw uitvoerig commentaar, Rinus. Ik heb enkel foto’s getrokken van wat daar getoond werd en heb er uiteraard ook mijn gedacht erbij… Zelfs met alle empathie en voorstellingsvermogen is het moeilijk om zich echt in te leven in wat die mensen moeten gevoeld hebben in hun laatste uren of als ze het overleefden de rest van hun leven…
PS:
Is dat geen carbuurlamp?
Carbid (karbiet) en carbuur is hetzelfde, maar ik heb dat woord hier nog nooit gehoord, dus het zal Vlaams of Limburgs zijn. Door water op die stof te druppelen, ontstond acyteleengas dat een zeer felle vlam gaf. Lastig en gevaarlijk in gebruik, dus later vervangen door elektrisch licht. In de mijnen en de mergelgrotten werden ze ook gebruikt.
En ik had carbid nog nooit gehoord… 😉
In Cuba hadden (hebben) ze kookvuurtjes met dat systeem… Levensgevaarlijk! Ik had daar een hemelse schrik van! Regelmatig ging heel den boel in vlammen op… oegh – hellep!
in het zonnetje zetten !!! neerhalen die dikke nekken !
Eerst kon ik niet volgen wat je bedoelde – tot ik Jantje zijn commentaar had gelezen… ‘in het zonnetje zetten’ staat tussen aanhalingstekens, Monneke 🙂 Jullie bedoelen dus net hetzelfde als ik me niet vergis…
Great images – these guys really look like they are from another time… I am ignoring the camera, of course.
Thanks dear canary 🙂
I think that the camera puts it all in a different perspective, really… As savage as the whole war was (which war isn’t?), dressing up 100 years later in uniforms is something that leaves me with rather ambiguous feelings…
Oh yes, totally. I personally do not get these war re-enactments at all. But your photographs of this ‘spectacle’ are great in any event 😉
Thanks again 🙂
Dag Nilgün,
Je blijft iig consequent in zwart/wit meedoen over 1914 en dat hoort ook zo!! 🙂
B&W is en blijft een mooie tak van de fotografie.
Hoewel ik niet bij die generaties hoor, weet ik wel degelijk welke verschrikkingen er hebben plaatsgevonden. Als legerleider rücksichtloss duizenden jonge mannen willens en wetens de dood in sturen en daar niet op afgerekend worden!! En dan nu de monden vol over misdaden tegen de menselijkheid etc???!!! Misschien zou het goed zijn om zulke leiders eens “in het zonnetje te zetten” voor deze gelegenheid.
Groetings van Janommeke.
Dag Jantje 🙂
Je weet dat z/w mijn eerste liefde was en dat blijft zo… en dit was een gelegenheid die er echt om vroeg!
Wat de oorlog betreft, er zijn nog genoeg oorlogen gaande om te kunnen zien welke waanzin dat telkens is… En dat er (alweer) grote woorden worden gehanteerd is ook van alle tijden, vrees ik. Zoals ik hierboven in het Engels heb geschreven, ik heb daar een erg gespleten gevoel bij. Ik wil wel al die jonge mannen herdenken die uitgeblust werden voordat ze konden leven maar de circus er rond dat we volgens jaar waarschijnlijk gaan krijgen, daar word ik nu al niet goed van… en van eender welke oorlog ook…
Groetjes