… no, not my hat… the cathedral…
Every now and then a performance artist choses the cathedral of Antwerp as a background for his art. Mostly because of the stream of tourists passing by, I think… 😉
This first one (an older photo) had become a part of the group of stonemasons. From time to time he would hit the bar he is holding with the hammer in his other hand and then would go back to being of stone again. He is my favourite up to now 🙂
…
… nee, niet ‘my hat’… rond de kathedraal…
Af en toe kiest een performance artiest voor de kathedraal van Antwerpen als achtergrond voor zijn kunst. Dat daar heel veel toeristen langskomen zal er wel voor iets tussen zitten… 😉
Deze eerste (een oudere foto) was een deel geworden van de groep steenhouwers. Om de aandacht te trekken sloeg hij met zijn hamer op de bar dat hij vasthoudt en versteende dan terug. Tot nu toe mijn favoriet 🙂
For a larger version of the photos click on them – Voor een grotere versie van de foto’s erop klikken
This one is definitely (and literally) over the top… also an older photo…
…
Deze is beslist overdreven… ook een oudere foto…
And last friday I bumped into this one… the ‘bad guy’ in his pre-church form?…
…
En vorige vrijdag liep ik dit tegen het lijf… de ‘slechte’ in zijn pre-kerk vorm?…
Nil's... 
Ik heb natuurlijk weer een heel andere mening: ik vind die oudere foto van de vallende bouwer in dezelfde stijl als de prachtige beelden veel dramatischer (en beter bedacht) dan die rode lelijkerd – die zou ik niet eens gefotografeerd hebben (zonde van mijn filmpje :-). Je kunt jezelf ook teveel toetakelen (moet uren kosten) en dat heb je natuurlijk wel heel scherp vastgelegd…
Maar misschien moet je er een filmpje van zien om hem (haar?) wel te kunnen waarderen, want ik kan mij er weinig bij voorstellen. Als je zo’n fotoserie tegen-woordig op G+ zet, maakt Google er zelf een filmpje bij en dat heet dan auto-awesome. Meestal kitsch, maar soms toch verrassend.
En los van alles: toch fijn om dat bijzonder hoekje weer eens terug te zien 🙂
Dat is ook de bedoeling van commentaren, om eens andere meningen te horen/lezen 😉
De eerste is mijn favoriet omdat ten eerste hij echt helemaal geïntegreerd was in de beeldengroep. Iemand die daar de eerste keer langskwam zonder erg op te letten zou gedacht hebben dat hij er gewoon een onderdeel van was. En ook wegens een grappig moment van contact dat ik met hem had.
Ik legde wat geld in zijn potje en ging terug ‘n stapje achteruit om nog een foto te trekken. Toen ik de camera terug liet zakken en bleef zien, zei hij zonder klank maar met duidelijke lipbewegingen ‘dank U wel’ waarop ik zonder nadenken op de zelfde manier ‘alstublieft’ zei – en toen was het even gedaan met versteend te wezen en zat hij te schudden van’t lachen – ik ook natuurlijk.
Uiteraard zie je dat niet uit de foto … een persoonlijk momentje 🙂 Maar hij was veel beter ‘afgewerkt’ als de tweede die bij mij eerder erg slordig overkwam en om de 2 minuten iets anders deed – de foto is maar een van zijn ‘houdingen’…
De gevallen steenhouwer is misschien als idee ook goed maar zo zie je dat een foto zien of ook het gegeven zelf zien toch een andere mening kan vormen… 😉
Wat het duiveltje betreft, ik vond het toch een grappig idee om ermee net tegen een muur van de kerk te gaan staan…
Voor ‘n filmpje had ik toch niet genoeg foto’s, vrees ik. En uiteindelijk hou ik toch meer van het verstilde moment van ‘n foto 🙂
Kun je nagaan hoe oppervlakkig men soms kijkt, want ik had in je eerste foto niet eens gezien dat er een bouwer tussen stond die er niet bij hoorde 🙂
Maar bedankt voor je uitgebreide toelichting.
Bij mij is het meer dat als ik iets afstotelijk vind, dat ik er dan ook geen foto’s van maak – zelfs niet digitaal… Tenzij de pantomime zo koddig is dat de lelijkheid wordt overwonnen – maar dat zie je dan alleen op een filmpje.
Awel – dat bedoel ik nu net. De eerste heeft duidelijk de zaak bestudeerd, waarschijnlijk van alles geprobeerd om de juiste tint van de kleur te vinden, de juiste kledij om in die kleur te krijgen, hoe hij best kon zitten – en heeft iets tot stand gebracht dat het beeldengroepje respecteert maar er een fijne humoristische noot aan toevoegt. Ook zijn manier van de aandacht te trekken, het heldere maar niet opdringerige ‘tinnng’ van de hamer op de beitel getuigt van een fijner besnaarde persoon. Ik denk zelfs dat hij zich kostelijk amuseerde wie wel voorbijliep zonder erg in te hebben en welke mensen het direct doorhadden of op het geluid reageerden 🙂
De tweede had misschien wel ‘n goed idee maar de uitvoering was een rommelhoopje en kwam eerder slordig en cynisch over. En omdat het nu net een week na de eerste was dat ik hem zag, werd dat effect natuurlijk nog versterkt door de herinnering…
Janommeke is het eens met Monneke. Knap wat die lieden doen vooral die “duivel” spreekt mij wel aan. Het fotowerk is overigens weer technisch perfect.
Groetings, Janommeke.
Bedankt voor het compliment, Jantje 🙂
Deze duivel heeft wel heel wat zeer oude trekjes – geen bokkepoten, horens veel groter, geen staart… Ik denk dat daar mythologie en geloof zich even zijn tegengekomen wat ik persoonlijk wel boeiend vind… 😉
goed thema ! goed gebracht ! dat vraagt om meer !
Bedankt Monneke 🙂 Ik zal het in’t oog houden…