Has anyone noticed that I have something with things that are about to disappear or change forever? It feels a bit like giving them a last salute before they meet their destiny, one way or the other… 😉
So, here goes another one…
The new location of the Whitsunday Fair used to be a container terminal of the railways. Though the rails have disappeared now, there are still two huge overhead cranes that helped move the containers. The city considered buying them but then concluded they could not afford it – neither the price asked nor the repairs the cranes are in need of. Last I heard was that the French have bought them from the railway company and that they will be dismantled and taken away soon…
Is het iemand opgevallen dat ik iets heb met dingen die gaan verdwijnen of voor altijd gaan veranderen? Eigenlijk voelt dat een beetje aan als een laatste eerbetoon voordat ze hun lot ontmoeten op de een of de andere manier… 😉
Hier komt er nog zo eentje…
De nieuwe locatie van de Sinksenfoor was vroeger een container terminal van de Spoorwegen. De sporen zijn ondertussen al grotendeel verdwenen maar daar staan nog twee grote hijskranen waarmee de containers werden verplaatst. Het stadsbestuur heeft even overwogen om ze aan te kopen maar moest concluderen dat zowel de prijs als ook de noodzakelijke reparaties te duur uitkwamen. Het laatste dat ik hoorde was dat de Fransen ze hebben gekocht van de Spoorwegen. Binnenkort worden ze ontmanteld en meegenomen…
Nil's... 
Jammer dat die dingen weg gaan. Mij spreekt die ouwe techniek altijd zeer aan omdat ik op een van de oudste raffinaderijen van Europa nog wel met zeer oude machines heb gewerkt.
Ja, dan heb je er natuurlijk ook een persoonlijke band mee, een stuk van je verleden… 🙂 Ik vind het ook wel jammer… Het is een stuk industrieel erfgoed… Maar ja… Niet veel aan te doen… We zullen het moeten doen met de computer gestuurd zoemende kleinkinderen ervan 😉
Je hoeft daar niet eens zoveel mee te hebben om er toch door geïmponeerd te raken als je überhaupt de kans krijgt om er dichterbij te komen: die ongelofelijk grove, maar toch complexe constructies en dat roestige geel tegen een strak-blauwe lucht: de plaatjes staan dan voor het grijpen 🙂
Maar dan is het juist de kunst om er ook boeiende plaatjes van te maken en dat is prima gelukt:
Ik heb ze in een collage gezet, dat is ook erg fraai – die stuur ik je wel toe. Dank 🙂
Ja, indrukwekkend zijn die dingen wel… Had wel graag even in de cabine gezeten om te zien hoe het daar boven aanvoelt… maar dat zal niet lukken, vrees ik… 😉
Bedankt voor de collage en het compliment 🙂
Excellent pictures, with their architecture slant and spare poetry. Glad I got to know your blog; I’ll come back often. Also, thanks for visiting Colltales. All the best.
Thanks Colltales! And welcome to my little corner 🙂