‘Wind Surf’ at Cruise Terminal Antwerp

What we were used to at the Antwerp Cruise Terminal were those big monsters, looking like buildings that somehow had found a way to float, split up in tiny units to accommodate as many residents as possible, up to 3000 or maybe more, the crew of usually some 1500 not counting. The luxury suites had each their separate balcony on the outside, with screens of course – just imagine you might meet someone, have a chat or even become friends… But on the inside you probably would not know you were at sea unless you ended up in a hurricane or lost your way to the proximity of a window… a floating, very crowded city…

I know, that sounds rather cynical but I do have a hard time calling those things a ship… just my personal feelings, no offence intended…

So, I was rather curious what the Wind Surf would be like. With a bit of sailing experience in my past where the ‘guests’ were the crew and had to do all the hard work themselves, I was rather surprised to see no sails at all, just the masts. But at least it looked like a ship. You would not need elevators to go up to the top or down to look for the restaurant. Everything was very neat, very clean. Later I learned that all sails were managed from the bridge by pushing buttons and were rolled up so tight you could hardly guess they were sails unless you looked at least a second time. A bit of a disappointment there but still, it was a vast improvement on the usual stuff. And buttons or not, you still have to know how to work with the wind, what sails to set. The moment that the sails are set and the engine is cut would still be the same magic moment…

Have a look yourself 🙂

 

Click on photo for slide show – Klik op foto voor diavoorstelling

Best on full screen – F11…   Best op volledig scherm – F11

 

‘WIND SURF’ aan de Cruise Terminal in Antwerpen

Wat we gewoon waren aan de Cruise Terminal in Antwerpen waren de grote monsters, grote woonblokken die een weg hadden gevonden om op water te drijven, opgedeeld in kleine eenheden om zoveel mogelijk  cruisers plaats te kunnen bieden, tot 3000 en meer personen, de crew van zowat 1500 man niet meegeteld. De luxe suites hadden elk een balkonnetje aan de buitenkant, natuurlijk afgeschermd – je zou eens iemand kunnen ontmoeten, even wat babbelen of misschien zelfs vrienden worden…Maar als je een cabine had aan de binnenkant, zou je gemakkelijk heel de reis geen idee ervan hebben op zee te zijn tenzij je terechtkwam in een orkaan of per ongeluk je weg kwijtraakte en in de buurt van een raam kwam… een drijvende, overvolle stad…

Ik weet het, dat klinkt allemaal nogal cynisch maar ik heb er moeite mee om zo iets een schip te noemen.. gewoon mijn persoonlijk gevoel, zeker niet beledigend bedoeld…

Met wat zeilervaring in mijn verleden waarbij de ‘gasten’ de crew waren en al het zware werk zelf moesten doen was ik verrast, geen zeilen te zien, enkel masten. Maar dit zag er tenminste uit als een schip. Geen liften nodig om helemaal naar boven te geraken of helemaal beneden het juiste restaurant te zoeken. Alles was heel netjes en schoon. Later kwam ik te weten dat het zware werk van het zeilen  was overgenomen door knopjes die vanaf de brug werden bediend en zag ook dat de zeilen zo strak waren opgerold dat je toch een tweede keer moest kijken om ze te zien. Een kleine teleurstelling daar maar het was toch zeker een hele verbetering op wat we normaal te zien krijgen. En knoppen of niet, je moet toch nog altijd weten hoe je met de wind werkt, welke zeilen je kan ‘uitrollen’. Het moment dat de zeilen gezet zijn en de motor stilvalt zal zeker nog steeds even magisch zijn…

Kijk maar eens zelf 🙂

Wind Surf